Mees is even stil

NeuroMovement in Doorn en Dodenherdenking in De Glind – In de ochtend heb ik Mees uit bed gehaald en uitgebreid gedoucht. Hierna aangekleed en in de rolstoel getild. In de woonkamer hebben we samen geluisterd naar Dirk Scheele. Ook hebben we samen met Timon, Ainoah en Hong een kussengevecht gedaan. Mees vond dit erg grappig, vooral toen hij verstopt werd onder een stapel kussens. 

Vervolgens moesten we in de bus op weg naar Doorn, waar Mees weer twee sessies neuromovement had. Deze week had hij 4 sessies , dus hij was er helemaal klaar voor. Hij deed heel actief mee en Marianne stond weer versteld van hem. Tussendoor even een stukje gewandeld in Doorn. 

Bij thuiskomst zijn we een flink stuk gaan wandelen. Halverwege onze wandeling werden wij door een mevrouw aangesproken. Ze voelde zich duizelig en vroeg of ze even bij ons mocht zijn. Dit was natuurlijk geen probleem, we zijn samen met haar op een bankje gaan zitten. We hebben een tijdje zitten kletsen, maar ze bleef zich  niet helemaal lekker voelen. Mees en ik hebben haar toen naar huis gebracht. 

Het was 4 mei en ze gaf aan dat ze naar de dodenherdenking in De Glind ging. Dat vonden Mees en ik een goed idee. Thuis nog even gevraagd of Joost ook met ons mee wilde, en ook hij vond het een goed idee. Dus na het eten met z’n drieën naar de kerk gelopen. Daar was een korte dienst, er waren een aantal verkouden mensen dus Mees kon zijn lol op. 

Na de dienst liepen we in een stoet richting het oorlogsmonument om daar kransen neer te leggen en twee minuten stil te zijn. Mees deed dit keurig! Hierna nog even naar het pannenkoekenrestaurant gelopen om een kop koffie te drinken. Mees begon inmiddels wat moe te worden dus zijn we naar huis gelopen. 

Thuis waren we nog even in een grappige bui. Dus was ik bij Mees in bed gaan liggen en gingen we gekke bekken trekken. Mees vond dit erg grappig en kon er geen genoeg van krijgen. Toen ik rond 22 uur echt naar de gezamenlijke woonkamer ging, bleef hij nog een tijdje ‘roepen’. Hem via de babyfoon toegesproken waardoor hij een halve meter omhoog vloog in zijn bed! Dat vond hij ook weer grappig, dus ging gezellig door met roepen. We hebben er samen een hoop om gelachen 🙂 Rond 12 uur was het feest voorbij en viel hij lekker in slaap.   –  Klik ‘read more’ voor meer foto’s  –  Janneke