Mees staat centraal

Vandaag was Gustaaf (onderzoeker en docent bij de universiteit van Humanistiek in Utrecht) op bezoek. Hij doet onderzoek naar kinderen, zoals Mees, en dan met name gericht op de leefomstandigheden en de relatie met ouders, begeleiders en de zorginstanties.. “Staat de cliënt centraal?” is het hoofdthema van het onderzoek. Ik vat het vast niet goed samen. Hij is een hele aardige kerel, die zeer geïnteresseerd is in Mees en alles en iedereen rond Mees. Hij gaat Mees de komende anderhalf jaar ‘volgen’.

“Ga je mee op stap?” vroeg ik aan Mees en Gustaaf. Mees z’n ogen lichtten op en hij maakte vrolijke geluiden. Gustaaf’s ogen lichtten ook op en ook hij maakte vrolijke geluiden in een andere vorm . “Ik rijd wel achter jullie aan” zei hij. Enfin een goed half uur later hadden we koffie in onze hand en iets lekkers. Mees heeft karamelijs met zeezout geproefd. Gustaaf vond de reactie van Mees erg grappig. Mees kijkt bij ijs altijd alsof hij iets heel vies in z’n mond krijgt, maar als het ontdooid is, kijkt hij ineens vrolijk. Hij lust dit ijs graag. Gustaaf gaf hem een stukje cheescake. Het tweede stukje werkte Mees er uit. No more cheesecake. Koffie wilde hij wel.

We hebben zo’n uur gezamenlijk gewandeld. Rond 15 uur ging Gustaaf naar huis. Mees en ik hebben nog een uur of twee rondgestruind. Ik heb Mees van alles laten voelen, zien en ruiken. Van blaadjes in z’n gezicht en handen tot dikke takken tegen zijn hoofd. Uiteraard waren dit heel erg mensvriendelijke handeling. Mees werd zelfs bijna uit z’n stoel getild door de olifanten boom, althans de boom had veel weg van een olifant. Een dikke slurftak greep Mees bijna. Ik kon hem net op tijd wegtrekken. Pfieww, Mees lag (of zat) krom van het lachen. Nou ik was best geschrokken. Zonder blauwe plekken zat Mees weer in de bus met een dikke vette grijns op zijn gezicht. Een mooie middag hadden we. – Klik ‘read more’ voor meer foto’s. – Frans